Waarom deze vreemde Franse aanhef? Wat betekent dit eigenlijk? “Crie de coeur” betekent: hartenkreet. Vrij vertaald: schreeuw vanuit het hart. De Franse uitdrukking echter geeft veel meer de emotie weer die ik u wil voorleggen. De tweede reden is om aandacht te trekken. Aandacht voor onze tanende vogelhobby. Dat is niet alleen hard nodig, maar zelfs bittere noodzaak. Het vergrijzende ledenbestand, teruglopende ledenaantallen, de publieke opinie in de oppositie en ronduit tegenwerking van partijen als de Partij voor de Dieren en stichting AAP (e.a.) De positief/negatief lijsten die weliswaar vertraagd zijn, maar er op een zeker moment ooit zullen komen. De nieuwe wetgeving m.b.t. het bedrijfsmatig houden van onze vogels. Het vakbekwaamheidsdiploma (€ 845,00) en een UBN nummer. Dreiging van het voeren van een Europese registratieplicht (bewijs van herkomst van de vogels). CITES met zijn bijlagen en verplichtingen. De Flora- en faunawet. Ringplicht, niet alleen maar voor Europese vogels. De wet Natuurbescherming. En nog vele andere zaken die de hobby ontmoedigen.
En wat stellen we daar tegenover? Naast een groepje van bevlogen personen (PVH) welke zich vol overgave inzetten om de wet aan te passen c.q. voorkomen dat er wetgeving wordt ingevoerd die wel eens heel negatief voor onze hobby uit zou kunnen pakken, vrijwel niets! Voor de meeste vogelhouders is dit een ver van mijn bed show, “het zal mijn tijd wel duren”, zo wordt er gedacht. Toegegeven er valt als individu, of zelfs als (kleine, lokale) vereniging weinig tegen te doen. Maar landelijke verenigingen als NbvV of BEC en Aviornis kunnen dat wel! En doen dat ook. U kunt dat steunen, zowel letterlijk als figuurlijk. Een verhoging van de contributie zou meer geld voor advocaten beschikbaar stellen. Die paar euro op jaarbasis maakt echt niets uit. Zelf kunnen we de jaarlijkse tentoonstellingen aanpakken. Want wie zit er nog te wachten op een tentoonstelling met rijen met gele kanaries of black-face zebravinken? Het grote publiek duidelijk niet! Want behoudens enkele familieleden of kennissen komt er vrijwel geen publiek op zo’n show. Het concept is ook volledig achterhaald en uit de gratie. We hebben nu ook de publieke opinie tegen! Vogels in kleine kooitjes is “not done”. Toch blijven de meeste verenigingen stug volharden in hetzelfde concept. Er is geen ruimte voor verandering/vernieuwing, terwijl dat broodnodig is. Immers; vasthouden aan overtuiging staat groei in de weg! Het stigma dat “de jeugd” niet meer geïnteresseerd is, slaat alle vernieuwing dood.
Maar toch zijn er shows waar men zich wél kan verheugen op toenemende (betalende) bezoekersaantallen; BEO in Oirschot, BEC in Oisterwijk, OET in Geesbrug, SEC in Druten en De Vogelvrienden in Urk (ik ben er ongetwijfeld enkele vergeten) Dáár wordt werk gemaakt van een show nieuwe stijl en zien we de vogels (gedeeltelijk) in ruime showvitrines en volières, welke de correcte biotoop van de vogel weerspiegelen. De vogels zitten in het licht, de bezoekers lopen in een donkerder gedeelte. Die vogels voelen zich duidelijk meer op hun gemak, zijn minder gestrestst en voor de bezoekers is het aantrekkelijk om de vogels in hun ruime biotoop te zien. Probeer uw show ook eens te combineren met een geheel andere vereniging (bijenhouders of orchideeën kwekers of iets dergelijks) Ook ik heb de oplossing zo niet voorhanden, maar vraag de (jonge) mensen wat ze veranderd zouden willen zien, om wél naar een show te komen kijken! We zullen het echt anders moeten aanpakken! Anders is het snel afgelopen met het huidige concept en is onze hobby gedoemd om te verdwijnen in de vergetelheid. Wat u zegt is wat u denkt en wat u doet is wat u voelt. Laat uw gevoel (hart) de vrije ruimte en sta open voor vernieuwing. Want; wie vandaag zijn kop in het zand steekt, zal morgen moeten tandenknarsen!
