In het eerste deel heb ik het gehad over problemen met de rode keelkleur van de roodkeelnachtegaal. Dat is echter niet de enige zorg waar ik tegenaan loop. Daar waar de vogeltjes bruin moeten zijn, vertonen zich in toenemende mate witte en grijze veren. Maar eerst zal ik voor een goed begrip een kort overzicht van mijn avonturen met deze soort geven. Erg succesvol ben ik tot nu toe niet geweest.
Afgelopen 7 maart organiseerde onze vereniging een lezing verzorgd door André Eijkenaar. André is een bekend natuurfotograaf. Zijn foto’s zijn in allerlei boeken en artikelen te bewonderen.
In 2021 is het boek “Dier en mens” van Maarten Reesink verschenen. Reesink geeft colleges “dier-mens-studies” aan de Universiteit van Amsterdam. Hij was lid van het college van advies bij de Partij voor de Dieren. Dat maakt meteen duidelijk uit welke hoek de wind waait. Hoewel ik behoor tot de categorie boekverslinders liet ik dit soort boeken altijd ongelezen. Ik kan mijn tijd beter besteden.
7 Maart houden we een openbare lezing, verzorgd door André Eijkenaar. André is een bekend natuurfotograaf. Zijn foto’s van zoogdieren, insecten, planten, landschappen en natuurlijk ook vogels vinden gretig aftrek in tijdschriften en boeken. André werkt bij het Landschapsbeheer Groningen.
De roodkeelnachtegaal is een eenvoudig gekleurd vogeltje. Als volièrevogel (ik acht hem niet geschikt voor een kooi) moet hij het hebben van zijn gedrag en zijn zang. In veel opzichten lijkt hij op ons roodborstje. Hij is echter niet nauw aan het roodborstje verwant, hetgeen blijkt uit de wetenschappelijke naam (Erithacus rubecula).
Wat een baardman is, hoef ik op een website van een vogelvereniging niet te vertellen. Maar wat is een boterkontje? Ik had geen flauw idee, maar dank zij het boek “Baardman en boterkontje, de vogel en zijn naam” weet ik het nu. De schrijver Toine Andernach neemt ons mee op een reis door de geschiedenis van vogelnamen.
In het laatste weekend van oktober vond in Weener de 48e editie van de jaarlijkse tentoonstelling van de “Vogelzucht und Naturschutzverein” Weener plaats. De vereniging heeft begin dit jaar haar 50 jarig jubileum gevierd. Ten gevolge van corona was men twee keer genoodzaakt de tentoonstelling af te blazen. Maar nu kon het gelukkig weer!
In het laatste weekend van oktober vond in Weener de 48e editie van de jaarlijkse tentoonstelling van de “Vogelzucht und Naturschutzverein” Weener plaats. De vereniging heeft begin dit jaar haar 50 jarig jubileum gevierd. Ten gevolge van corona was men twee keer genoodzaakt de tentoonstelling af te blazen. Maar nu kon het gelukkig weer!
Het zal niemand ontgaan zijn dat er in onze provincie meerdere uitbraken van vogelgriep zijn geconstateerd. Drie van die uitbraken vonden plaats in Wildervank. Dat heeft tot gevolg dat er in een straal van 10 kilometer rond Wildervank beperkingen aan onze hobby zijn opgelegd.
Iedere vogelliefhebber kent wel het bloedluisprobleem. Het is zo goed als onmogelijk een vogelbestand geheel vrij van bloedluizen te houden. Overigens hangt dat ook wel af van de vogelsoort(en) die men houdt. Insecten- en vruchtenetende vogels hebben er over het algemeen veel minder last van. Maar voor bijvoorbeeld kanariekwekers vormen bloedluizen een constante bron van zorg. Jongen die nog in het nest liggen, kunnen er bij een flinke besmetting zelfs aan dood gaan.
