Chris Steijvers
In het laatste weekend van oktober vond in Weener de 48e editie van de jaarlijkse tentoonstelling van de “Vogelzucht und Naturschutzverein” Weener plaats. De vereniging heeft begin dit jaar haar 50 jarig jubileum gevierd. Ten gevolge van corona was men twee keer genoodzaakt de tentoonstelling af te blazen. Maar nu kon het gelukkig weer!
We waren met twee leden van onze vereniging afgevaardigd. De opening werd verricht door de burgemeester van Weener. Tot onze verrassing sprak hij ons in tamelijk goed Nederlands toe. De betrekkingen tussen bestuurders aan beide kanten van de grens zijn blijkbaar zo hecht dat ze het noodzakelijk vinden elkaars taal te beheersen. Voor onze vereniging is het ook niet verkeerd contact te onderhouden met Duitse vogelliefhebbers. Er zijn veel overeenkomsten aan beide zijden van de grens. Maar op enkele punten doen ze het beslist beter.
Zo heeft Weener een goed functionerende “Jugendgruppe”. Men steekt daar veel tijd en enegie in. Er zijn maar liefst drie bestuursleden als “Jugendwart(in)” aangesteld. Zij begeleiden de jeugd bij allerlei activiteiten. Op de tentoonstelling had de jeugd een eigen volière ingericht. Bij de
opening reikt de burgemeester altijd een speciale “Bürgermeisterpokal” uit. Deze beker ging dit jaar naar de volière van de jeugd. Het jongste lid van de Jugendgruppe mocht de beker in ontvangst nemen. Hij straalde van trots.
Onze vereniging heeft op dit moment geen jeugdleden. Maar mocht het nog wel eens zo ver komen, dan zullen we er goed aan doen het voorbeeld van Weener te volgen.
Weener kent ook een hechte band met natuurbescherming. Dat komt al in de officiële verenigingsnaam tot uitdrukking. Het onderhoud aan een ooievaarsnest en het ophangen van nestkasten behoort tot de verenigingsactiviteiten. Ook hier schonk de burgemeester in zijn openingswoord aandacht aan. Hij roemde de belangrijke bijdrage die de leden van de vogelvereniging leveren aan de bescherming van soorten. In Nederland bestaan twee takken van vogelliefhebberij. Enerzijds de liefhebbers die hun aandacht beperken tot vogels in de natuur, anderzijds liefhebbers zoals wij, de aviculturisten. Beide groepen staan vaak vijandig tegenover elkaar. Volkomen onnodig!
De vogelvereniging heeft in Weener, samen met enkele andere verenigingen, de beschikking over een gebouw met een kleine zaal, een keukengedeelte en toiletten. Iedere vereniging heeft een eigen opslagruimte. Het grootste deel van het gebouw bestaat uit een hal die gebruikt kan worden voor allerlei activiteiten. De boogschuttersvereniging gebruikt deze hal bijvoorbeeld als schietbaan. De jaarlijkse vogelshow vindt uiteraard ook in deze hal plaats.
Men maakt in Weener veel gebruik van volières. De hal is daarom altijd goed gevuld. Dat is van belang. Lege ruimten in een opstelling zijn funest voor de sfeer. Het aantal vogels dat aan de competitie mee doet bereikt net niet de honderd. Voor een vereniging met 33 leden is dat niet veel. Maar door de vele volières oogt het allemaal veel meer. De aankleding draagt er ook aan bij. Overal staan takken, er wordt gebruik gemaakt van turfblokken, bloeiende kamerplanten en als bodembedekking van de volières gebruikt men een laag dood blad. Een gedeelte van de hal is met gaas afgezet. Daarin vliegen een groot aantal vogels los rond. De bezoekers kunnen er naar binnen gaan en tussen de vogels wandelen. Van een stuk plastic en een aantal stenen is een vijvertje gemaakt waarin enkele goudvissen rond zwemmen. Met andere woorden, met eenvoudige middelen is veel te bereiken.
Een deel van de volières is bestemd voor wedstrijdvogels. Een ander deel kan door verenigingsleden worden ingericht en met vogels bevolkt. De mooist ingerichte volière krijgt een prijs. Maar wat is mooi? We zagen twee uitersten. Enerzijds een volière die bomvol zat met vogels van de meest uiteenlopende soorten. Op de bodem scharrelden zelfs nog een paar schildpadden rond. De inrichting bestond onder andere uit melkapparatuur voor koeien. Anderzijds een volière met een sobere aankleding die er op gericht was een koppel grijzeroodstaart papegaaien goed naar voren te laten komen. Het mag duidelijk zijn dat smaken verschillen. De prijs voor de beste volière ging overigens naar die met de papegaaien. Maar er wordt ook nog een publieksprijs uitgereikt. Iedere bezoeker kreeg een briefje waarop hij/zij de mooiste volière mocht aankruisen. We hebben de volière van de jeugdgroep gekozen.
We kregen van de vereniging een kop koffie/thee en een stuk taart aangeboden. Tijdens een gesprek met enkele bestuursleden bleek dat men jaloers is op ons samengaan van 5 verenigingen. In de Duitse vogelliefhebberij speelt dezelfde problematiek als in Nederland. Het samenvoegen van verenigingen ligt er echter heel moeilijk. Dat gaat bij ons dan weer een stuk soepeler.
Al met al een leerzaam en gezellig bezoek.
