Het zal niemand ontgaan zijn dat er in onze provincie meerdere uitbraken van vogelgriep zijn geconstateerd. Drie van die uitbraken vonden plaats in Wildervank. Dat heeft tot gevolg dat er in een straal van 10 kilometer rond Wildervank beperkingen aan onze hobby zijn opgelegd.
Iedere vogelliefhebber kent wel het bloedluisprobleem. Het is zo goed als onmogelijk een vogelbestand geheel vrij van bloedluizen te houden. Overigens hangt dat ook wel af van de vogelsoort(en) die men houdt. Insecten- en vruchtenetende vogels hebben er over het algemeen veel minder last van. Maar voor bijvoorbeeld kanariekwekers vormen bloedluizen een constante bron van zorg. Jongen die nog in het nest liggen, kunnen er bij een flinke besmetting zelfs aan dood gaan.
In februari hebben alle leden een brief ontvangen waarin staat aangekondigd dat het bestuur van de Regionale Vogelshow Zuid-Oost Groningen aan een samengaan van 5 vogelverenigingen in onze regio werkt. Door de coronamaatregelen is er minder vooruitgang geboekt dan gewenst.
Het zal niemand ontgaan zijn dat het niet goed gaat met het grootste deel van de vogelverenigingen in Zuid-Oost Groningen. Het aantal al dan niet actieve leden wordt steeds minder, het ledenbestand vergrijst en steeds minder mensen voelen zich geroepen bestuurstaken op zich te nemen.
Telkens wanneer uw bestuur vergadert over het voorbereiden van de ledenavond komt aan de orde welke plantjes er voor de verloting gekocht gaan worden. Eén van de bestuursleden, ik zal haar naam niet noemen, roept dan altijd verschrikt uit: “Geen bejaardenplantjes!!!”
Ik heb in de vorige nieuwsbrief in een artikel aangegeven hoe we onze vogeltentoonstellingen kunnen inzetten om de vogelliefhebberij beter te promoten. Het mag duidelijk zijn dat een nieuwe opzet meer geld en meer mensen vereist. En om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: de vogelverenigingen zoals we die kennen in Oost-Groningen zullen er nooit in slagen zo’n opdracht uit te voeren. Deze verenigingen zijn, met wellicht Winschoten als enige uitzondering, gewoon te klein.
In het voorlaatste nummer van Vogelexpresse, het tijdschrift van de Speciaal Club Insecten- en Vruchtenetende vogels, las ik een artikel van de bekende vogelpublicist Lou Megens. De titel van het artikel is: “Cri de coeur”.
De derde regionale vogelshow Zuid-Oost Groningen ligt inmiddels weer achter ons. Voor een deel is het op- en afbouwen al routine geworden. Dit jaar is echter een voorzichtige start gemaakt met het introduceren van geheel nieuwe elementen. Het is de bedoeling dat het evenement ook aantrekkelijk wordt voor vogelliefhebbers die niet tot de groep van competitieve inzenders behoren.
Waarom deze vreemde Franse aanhef? Wat betekent dit eigenlijk? “Crie de coeur” betekent: hartenkreet. Vrij vertaald: schreeuw vanuit het hart. De Franse uitdrukking echter geeft veel meer de emotie weer die ik u wil voorleggen. De tweede reden is om aandacht te trekken. Aandacht voor onze tanende vogelhobby.
Begin 70e jaren ging het niet zo goed in het district Groningen van de Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers. Er waren nauwelijks activiteiten en de districtstentoonstellingen stelden niet veel voor. Zo telde de districtstentoonstelling in 1975, die door de afdeling Nieuwe Pekela werd georganiseerd, maar 57 inzenders die 363 vogels in brachten.
